Magdalena Witkiewicz * Czereśnie zawsze muszą być dwie

Witajcie 😊

Jeszcze nie do końca do siebie doszłam, ale mam już dość chorowania.... Udało mi się skończyć kolejną książkę, choć swoje waży 😉 i już zaczynam kolejną, ale teraz cięższą, nie obyczajową.

Magdalena Witkiewicz
Czereśnie zawsze muszą być dwie

Tył książki:

ode Mnie: Jak ją już dostałam w swoje ręce, to mnie objętość przeraziła 😉 Jedna jak spojrzałam na strony, a tym bardziej jak zaczęłam czytać wiedziałam, że nie jest tak źle. Książkę czyta się szybko i przyjemnie, wciąga w sumie już od początku.
Zosia główną bohaterkę poznajemy jeszcze jako uczennice, która nieźle podpadła dyrektorce i za karę ma iść pomagać pani Stefani. Znajomość ta rozwinie się w piękną przyjaźń.
Jest to niezwykle ciepła opowieść, dobrze i szybko się ją czyta, nawet nie wiadomo kiedy lecą rozdziały i ciężko się od niej oderwać.
Wiele tajemnic, których pani Stefania nie zdążyła opowiedzieć, odkrywa je pan Andrzej i mam wrażenie, że czekał na to bardzo, żeby opowiedzieć te historie i spokojnie zasnąć na zawsze.
Akcja zaczyna się w moim ulubionym Gdańsku, ale kończy całkiem w innym, równie ciekawym miejscu - w Rudzie Pabianickiej. To tam Zosia odziedziczyła piękne włości, które okazały się ruderą, po części już remontowaną.
Pojawi się też Marek i Szymon, każdy z nich ma swoją historię, każdy z nich krzyżuje ją z Zosią, kto zostanie na końcu? Kto jest prawdziwym przyjacielem? Nie będę zdradzać, bo książka Was wciągnie i szybko uzyskacie odpowiedź na nurtujące Was pytania.
Łapcie chwilę, nie ma co się mocno roztkliwiać i myśleć, życie jest zbyt kruche i krótkie.....
I fakt czeresnie zawsze muszą być dwie, jedna usycha w samotności.....

Czytaliście? Jak Wam sie czytało?

Miłego wieczoru
Dorotxy